Psychoonkolożka
Otaczam opieką psychologiczną pacjentów chorych na raka i ich rodziny.
Dlaczego lubię ten zawód?
Lubię moją pracę, bo dzięki wsparciu, które ode mnie otrzymują, pacjenci odzyskują chęć do walki z chorobą, a ich rodziny łatwiej radzą sobie w tej trudnej sytuacji.
Czym się zajmuję?
Rozmawiam z chorymi, którzy dopiero dowiedzieli się o chorobie oraz z tymi, którzy z nowotworem walczą już od jakiegoś czasu. Najpierw muszę poznać pacjenta – jego sytuację życiową, obecny stan zdrowia, sposoby walki ze stresem, podejście do choroby: chęć powrotu do zdrowia, bunt, rezygnacja z walki z nowotworem. Dzięki tej wiedzy mogę lepiej określać aktualny stan psychiczny pacjenta i zaproponować mu odpowiednie formy psychoterapii. Motywuję pacjentów do walki z chorobą i pomagam im radzić sobie z emocjami, które przeżywają w tym trudnym okresie. Współpracuję z lekarzami onkologami, żeby móc lepiej zrozumieć pacjenta i jego chorobę, czasem proponuję np. przesunięcie terminu terapii albo jej modyfikację, jeśli pacjent jest w naprawdę złym stanie psychicznym.
Choroba nowotworowa to ciężka próba również dla bliskich chorego, dlatego im także proponuję udział w zajęciach terapeutycznych, próbuję pokazać, jak rozmawiać z chorym członkiem rodziny, by dać mu jak największe wsparcie, ale jednocześnie nie zapominać o własnych potrzebach, pomagam też w trudnych chwilach po odejściu bliskiej osoby. Organizuję także grupowe spotkania dla chorych, ich rodzin oraz osób z grup wysokiego ryzyka zachorowania na nowotwory, podczas których uczestnicy wymieniają się doświadczeniami. Staram się też poprawić relacje lekarzy i pielęgniarek z pacjentami, dlatego prowadzę specjalne szkolenia dla personelu medycznego. Uczestniczę również w spotkaniach z młodzieżą i dorosłymi, podczas których zachęcam do zdrowego trybu życia i badań profilaktycznych. To bardzo ważne, ponieważ wcześnie wykryte nowotwory dają największe szanse na wyleczenie.
Co powinnam umieć?
Muszę znać się na rodzajach zajęć terapeutycznych, np. terapia tańcem i ruchem, trening antystresowy, joga relaksacyjna, warsztaty zdrowego żywienia, trening komunikacji i asertywności, żeby móc dopasować je do potrzeb konkretnej osoby.
Muszę znać się na funkcjonowaniu ludzkiej psychiki, na wpływie zjawisk psychicznych na zachowania człowieka i jego relacje z innymi ludźmi oraz na rodzajach zaburzeń psychicznych i metodach ich leczenia.
Chorzy często boją się leczenia, bo nie wiedzą, na czym ono tak naprawdę polega, a lekarze często nie znajdują czasu, by im to przystępnie wyjaśnić. Dlatego muszę znać najpopularniejsze metody terapii stosowane w chorobach nowotworowych, np. chemioterapia, naświetlania, typy operacji, żeby móc im wszystko wytłumaczyć, bo to z reguły zmniejsza lęk i poprawia motywację do dalszego leczenia.
Muszę znać biologiczne podstawy zachowania człowieka, np. wpływ hormonów i stanu zdrowia na samopoczucie, emocje i postępowanie, żeby móc zrozumieć, dlaczego moi pacjenci zachowują się tak a nie inaczej.
Jakie kompetencje miękkie są ważne w mojej pracy?
- empatia,
- cierpliwość,
- wyrozumiałość,
- umiejętność łatwego nawiązywania kontaktów z innymi,
- odporność emocjonalna,
- odporność na stres,
- wytrwałość,
- umiejętność aktywnego słuchania,
- umiejętność pracy w zespole.
Predyspozycje zdrowotne
- dobry wzrok,
- dobry słuch,
- brak problemów z wymową.
Przeciwwskazania zdrowotne do wykonywania tego zawodu
- wady wzroku i słuchu niedające się skorygować okularami i aparatami słuchowymi,
- nosicielstwo chorób zakaźnych i pasożytniczych,
- wady wymowy.
Gdzie mogę pracować?
Mogę znaleźć pracę na oddziałach onkologicznych w szpitalach, w poradniach onkologicznych, hospicjach domowych i stacjonarnych oraz w innych miejscach, w których przebywają chorzy na nowotwory.
Tekst udostępniony na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 (CC BY 4.0)
