Od najdawniejszych czasów wojsko było motorem postępu. Wiele wynalazków, które potem ułatwiały życie cywilom, początkowo przeznaczone było tylko do użytku wojskowego. Puszkowana żywność, teflon, rzepy, nawet podpaski higieniczne, a w bliższych nam czasach - system GPS, to tylko niektóre z nich. Nowe technologie ułatwiają żołnierzom życie i zmieniają sposób prowadzenia działań podczas misji stabilizacyjnych, wojen, manewrów. Dzięki robo-plecakom piechurzy mogą pokonywać dziesiątki kilometrów z ładunkiem, którego bez nich nawet by nie udźwignęli. Drony szpiegowskie ułatwiają monitoring pola walki, a bezzałogowe pojazdy lub samoloty bojowe mogą być sterowane z dowolnego miejsca na ziemi, byle był tam odpowiedni sprzęt komputerowy. Sterowaniem takimi i innymi bojowymi maszynami zajmują się wirtualni żołnierze.

---

Jak wygląda moja praca? Oczywiście najpierw przyjmuję rozkazy moich dowódców, określające m.in. czas i miejsce misji, wyposażenie, czyli rodzaj maszyn, jakie mam obsługiwać oraz, co najważniejsze, cele, jakie mam zrealizować. Może to być np. rozpoznanie terenu, żeby upewnić się, że mogą się po nim poruszać żywi żołnierze, śledzenie ruchów nieprzyjacielskich wojsk, zrzucenie ulotek propagandowych na terytorium wroga, neutralizowanie ładunków wybuchowych, np. min przeciwpiechotnych, zniszczenie ważnych strategicznie budynków, np. mostów, lotnisk, sztabów wrogiej armii, sprawdzanie, czy na jakimś terytorium nie znajdują się fabryki wzbogacające uran albo produkujące broń jądrową, szukanie kryjówek groźnych terrorystów i inne. 

---

Gdy już wiem, co będę robić, sprawdzam, czy pojazdy, którymi mam sterować są w dobrym stanie technicznym, a jeśli nie mogę fizycznie ocenić ich stanu, muszę przynajmniej zadbać o bezproblemową łączność z każdym z nich. Przygotowuję też mapy i zdjęcia satelitarne terenu, po którym będą się poruszać, i staram się zebrać jak najwięcej informacji, żeby ustalić optymalną trasę i przewidzieć ewentualne niebezpieczeństwa, jakie mogą im zagrażać. W trakcie misji jestem w centrum dowodzenia, steruję pojazdem lub pojazdami bezzałogowymi i na bieżąco odbieram podgląd z jego kamer, zwyczajnych i na podczerwień, skanerów, czujników ruchu, radarów i innych elementów szpiegujących.

---

Dzięki temu mogę w porę zauważyć np. ruchy wojsk nieprzyjaciela, nadciągającą zmianę pogody zagrażającą bezpieczeństwu misji powietrznej, wykrycie naszego pojazdu przez radary nieprzyjaciela. W zależności od wyposażenia moich “podopiecznych” mogę też sterować posiadanymi przez nie laserami, miotaczami, działkami różnego kalibru i innych specjalistycznym uzbrojeniem taktycznym. Po zakończeniu misji piszę raport, zawierający szczegółowe informacje o jej przebiegu.

---

Co powinnam umieć?

W mojej pracy bardzo ważna jest wiedza z informatyki, a zwłaszcza umiejętność posługiwania się programami sterującymi pracą wojskowych pojazdów automatycznych i sprzętu, w jaki są wyposażone. 

---

Muszę znać fizykę, żeby móc opracować system łączności z pojazdami, którymi mam sterować, tak aby był jak najmniej podatny na możliwe zakłócenia, zarówno naturalne, np. odległość, warunki pogodowe, ukształtowanie powierzchni, jak i intencjonalne, np. zagłuszanie łączności przez wroga, określać parametry lotu różnego typu dronów w zależności od pogody, pułapu chmur. Muszę też potrafić określać kąt wystrzelenia pocisku zwiększający szansę trafienia w cel, planować trasę pojazdu bezzałogowego w określonym terenie uwzględniającą jego masę, napęd, środek ciężkości, maskowanie. 

---

Jakie kompetencje miękkie są ważne w mojej pracy?

• dokładność,
• opanowanie,
• spostrzegawczość,
• umiejętność podporządkowania się rozkazom,
• odwaga,
• efektywne działanie w stresujących warunkach.

---

Gdzie mogę pracować? 

Mogę znaleźć zatrudnienie w Wojsku Polskim. 

---

Źródła:

Rozszerzona rzeczywistość w armii