Jako towarzyszka osób starszych spędzam z nimi czas, przebywam w mieszkaniu, towarzyszę podczas spacerów, podróży i spotkań rodzinnych. Moi pracodawcy nie potrzebują całodobowej opieki medycznej, ale najczęściej mieszkają samotnie, nie mają rodziny ani przyjaciół, albo ich bliscy nie mogą regularnie ich odwiedzać, bo np. mieszkają w innym mieście, kraju lub nawet na innym kontynencie. Seniorom w takiej sytuacji trudno jest włączać się w życie społeczne. Przestają wychodzić z domu, nie potrafią załatwić spraw urzędowych czy bankowych, boją się tego, co przyniesie przyszłość. Pomoc kogoś takiego, jak ja pozwala im przełamać impas. 

---

Jako towarzyszka osoby starszej systematycznie odwiedzam moich pracodawców albo nawet mieszkam z nimi na stałe. Razem planujemy dzień, a ja przypominam np. o zaplanowanym wyjściu, ale także o porach przyjmowania leków czy dokonaniu stałych opłat: za mieszkanie, prąd, gaz. Chodzimy wspólnie na spacery, zakupy, do teatru, kina, kawiarni lub restauracji. Gramy w karty, szachy, gry planszowe, porządkujemy rodzinne zdjęcia. Umawiam ich na wizyty u lekarza, fryzjera lub kosmetyczki i towarzyszę im tam, zwłaszcza jeśli mają ograniczenia ruchowe i sami nie są w stanie dojść gdzieś o własnych siłach. 

---

Pomagam w pracach domowych, takich jak sprzątanie czy gotowanie. Mogę też zamówić jedzenie przez internet i nauczyć tego seniora, którym się opiekuję. Zależnie od upodobań pracodawcy do moich obowiązków może należeć prowadzenie konwersacji, również w językach obcych, czytanie na głos codziennej prasy albo książek, odczytywanie na głos korespondencji czy notatek, jeśli senior ma problemy ze wzrokiem, granie na instrumencie muzycznym. Jeśli senior/seniorka ma rodzinę mieszkającą w innej miejscowości i chce ją odwiedzić, wspólnie tam jedziemy, a ja zajmuję się organizacją podróży: kupuję bilety, pomagam się spakować, zapewniam transport na dworzec albo lotnisko, zajmuję się bagażami. 

---

W te dni, kiedy się nie spotykamy, dzwonię do seniora, któremu na co dzień towarzyszę, pytam, jak się czuje, co u niego słychać i jakie ma plany na nasze kolejne spotkanie. Pamiętam o jego urodzinach i imieninach. Wspólnie planujemy także realizację marzeń osób starszych, np. egzotycznych podróży, nauczenia się języka obcego albo opanowania jakiegoś sportu. 

---

Co powinnam umieć?

W zależności od samopoczucia i stanu zdrowia seniora czasem trzeba wykorzystać też samochód, przydaje mi się więc prawo jazdy oraz znajomość geografii. Dzięki temu odnajduję najszybsze trasy, ale także wiem, w jakie miejsca warto pojechać dla ich walorów zabytkowych albo krajobrazowych. 

---

Jeśli sobie tego życzą, pomagam im opanować obsługę smartfona, tabletu, laptopa, pokazuję, jak korzystać z bankowości elektronicznej czy internetowych komunikatorów pozwalających np. na kontakt z bliskimi mieszkającymi za granicą, jak zamawiać bilety przez internet, korzystać z sieciowych rozkładów jazdy. Muszę więc sama umieć korzystać z komputera, internetu i innych urządzeń. 

---

Jakie kompetencje miękkie są ważne w mojej pracy?

• empatia,
• cierpliwość,
• serdeczność,
• wyrozumiałość,
• opanowanie,
• kreatywność,
• umiejętność łatwego nawiązywania kontaktów z innymi.

---

Gdzie mogę pracować? 

Mogę założyć własną działalność gospodarczą i przyjmować zlecenia od różnych klientów.