Kowalicha
Pracuję w kuźni, tworzę różne metalowe przedmioty codziennego użytku, podkuwam konie i naprawiam konne pojazdy.
Kowalicha
Pracuję w kuźni, tworzę różne metalowe przedmioty codziennego użytku, podkuwam konie i naprawiam konne pojazdy.
Dlaczego lubię ten zawód?
Z efektów mojej pracy korzysta wielu ludzi: tworzę i naprawiam przedmioty codziennego użytku, np. klamki, uchwyty do mebli, okucia, narzędzia, np. siekiery, motyki, grabie i elementy maszyn rolniczych, ozdobne bramy, lampy, balustrady, ogrodzenia. Podkuwam też konie i naprawiam pojazdy konne, np. bryczki, wozy.
Czym się zajmuję?
Tworzę i naprawiam różne przedmioty wykonane z metalu. Tworzywem może być żelazo, stal, albo tzw. metale kolorowe, np. cyna, miedź, mosiądz, brąz. Wytwarzam z nich narzędzia użytkowe, takie jak siekiery, motyki, grabie, kosy, elementy maszyn rolniczych - jak brony czy lemiesze do pługa, a także końskie podkowy, klamki, resory, osie, uchwyty do mebli, okucia, różnego typu płaskowniki i kątowniki używane np. w budownictwie. Obecnie coraz częściej oprócz produkcji „zwykłych” wyrobów zajmuję się tworzeniem ozdobnych przedmiotów z metali, np. lamp, balustrad, ławek, kutych ogrodzeń, rzeźb albo opraw luster czy obrazów. Przy takich zamówieniach przydaje mi się kreatywność, wyczucie stylu i zdolności manualne.
Moim miejscem pracy jest kuźnia, w której najważniejsze elementy wyposażenia to kowadło, na którym wykuwam metalowe przedmioty, prasa kowalska oraz palenisko kowalskie, w którym rozgrzewam metale do odpowiedniej temperatury. Najlepsza temperatura kucia stali waha się między 900 a 1250 stopni Celsjusza. Jeśli będzie niższa, stal nie da się formować, a jeśli za wysoka - zacznie się palić, muszę więc cały czas pilnować, by mieściła się w zadanych granicach. Kiedy metal jest odpowiednio rozgrzany, przenoszę go na kowadło i nadaję pożądany kształt rozpłaszczając, zginając, skręcając, tnąc, wygładzając. To często długotrwały proces, a podczas kucia metal stygnie, dlatego kilkakrotnie muszę rozgrzewać obrabiany element w palenisku. Zainteresowania techniczne przydają mi się gdy naprawiam uszkodzone części większych maszyn. Trzeba wtedy wymontować zniszczoną, pękniętą albo zepsutą część, ocenić jej stan i zdecydować, czy trzeba ją wymienić, wtedy często muszę wykonać taką samą, a jeśli nie, to jakimi narzędziami i metodami muszę się posłużyć, żeby ją zreperować. Praca kowalichy odbywa się w trudnych warunkach i jest bardzo wyczerpująca. Jestem narażona na hałas, wibracje, wysokie temperatury, zanieczyszczone pyłami powietrze.
Co powinnam umieć?
Podczas pracy używam wielu narzędzi, takich jak: młotki, dziurownice kowalskie, przecinaki, żłobniki, przebijaki, gładziki kowalskie, kleszcze, odsadzaki. Muszę więc wiedzieć, jak ich używać i umieć je konserwować. W mojej pracy bardzo ważna jest znajomość rysunku technicznego. Używam go zarówno do tworzenia projektów własnych wyrobów, jak i przy odczytywaniu projektów przyniesionych przez klientów.
Zajmuję się też naprawianiem pojazdów konnych – wozów, bryczek, oraz podkuwaniem koni, muszę więc potrafić usuwać stare podkowy, poprawiać kształt końskich kopyt ścierając je odpowiednimi narzędziami, dobierać podkowy w zależności od przeznaczenia konia: innych podków potrzebuje koń wyścigowy, a innych pracujący na roli, i mocować je na kopytach używając gwoździ zwanych podkowiakami.
Jakie kompetencje miękkie są ważne w mojej pracy?
- dokładność,
- cierpliwość,
- opanowanie,
- zdyscyplinowanie,
- wyobraźnia przestrzenna,
- kreatywność,
- spostrzegawczość,
- samodzielność.
Gdzie mogę pracować?
Mogę znaleźć zatrudnienie w zakładzie kowalskim albo otworzyć własną działalność gospodarczą.
Tekst udostępniony na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 (CC BY 4.0). Jeśli chcesz go rozpowszechnić lub użyć w swoich materiałach, zajrzyj tutaj.
