Zdjęcie zawodu
W. męska

Pedagożka szkolna

Pomagam uczniom rozwiązywać problemy z nauką i integracją w klasie.

Pedagożka szkolna

Pomagam uczniom rozwiązywać problemy z nauką i integracją w klasie.


WERSJA męska

Dlaczego lubię ten zawód?

Moja praca bywa bardzo stresująca i wyczerpująca psychicznie, zwłaszcza kiedy pomagam uczniom mającym bardzo ciężką sytuację w domu albo muszę szybko i właściwie zareagować na problemy, jakie stwarzają w szkole. Pomimo tego cieszę się mogąc pracować z dziećmi i młodzieżą. Pomaganie w rozwiązywaniu ich kłopotów daje mi mnóstwo pozytywnej energii. Czasami spotykam na ulicy byłych uczniów, którzy pomimo różnych trudności skończyli szkoły, zdobyli ciekawy zawód i dobrą pracę. Ich sukcesy to także dla mnie powód do dumy.

Czym się zajmuję?

Pomagam wychowawcom rozpoznawać problemy i potrzeby uczniów, odkrywać dlaczego gorzej się uczą albo nie są lubiani przez kolegów. W mojej pracy obserwuję zachowania, tak pojedynczych uczniów jak i całych klas jako zbiorowości, biorę udział w lekcjach wychowawczych, organizuję dla uczniów dyskusje i wykłady, podczas których poruszamy interesujące i ważne dla nich tematy, analizuję oceny z przedmiotów szkolnych i zachowania, rozmawiam z rodzicami lub opiekunami prawnymi, przeprowadzam wywiady środowiskowe. 


Kiedy już dowiem się, z jakimi problemami zmagają się uczniowie, proponuję konkretne sposoby pomocy, np. lekcje wyrównawcze dla tych, którzy mają problemy z nauką, zajęcia z logopedą dla tych z problemami wymowy, np. jąkaniem czy seplenieniem. 
Kieruję też uczniów do poradni psychologiczno-pedagogicznej, jeśli sądzę, że przyczyną ich problemów w nauce są zaburzenia rozwojowe, takie jak dysleksja, czyli problemy z opanowaniem umiejętności czytania, dysgrafia, czyli problemy z poprawnym, czytelnym pisaniem, albo dyskalkulia, czyli kłopoty z liczeniem. Dzięki opinii z poradni jest możliwe np. dostosowanie wymagań nauczycieli do możliwości ucznia albo zorganizowanie dla niego dodatkowych zajęć. 
Jeśli zauważę u ucznia wybitne zdolności wykraczające poza program szkolny, mogę zaproponować mu przejście na indywidualny tok nauczania. Dzięki temu uczeń może rozwijać swoje zdolności i poszerzać wiedzę w tempie, które najbardziej mu odpowiada, np. zrealizować program dwóch klas szkolnych w ciągu jednego roku, uczyć się wybranych przedmiotów na o wiele wyższym poziomie, niż obowiązuje w jego klasie. 
Czasami problemy uczniów z nauką wynikają z tego, że ich rodziny są w trudnej sytuacji finansowej i nie są w stanie kupić im np. zeszytów czy innych przyborów szkolnych. W takich przypadkach informuję rodziców i ich dzieci o tym, gdzie mogą starać się o stypendium, zasiłek, bezpłatne albo dofinansowane obiady w stołówce szkolnej oraz inny rodzaj pomocy materialnej. 
Współpracuję też z różnymi instytucjami i organizacjami, które udzielają takiej pomocy, takimi jak ośrodki pomocy społecznej, fundacje wspierające rodziny, np. zgłaszając uczniów do właściwych projektów pomocowych. Odpowiadam też za prowadzenie w szkole różnych działań: spotkania, wykłady, wycieczki, pomagających uczniom wybrać przyszły zawód i szkołę, w której mogą go zdobywać. 
W szkole czasami trafiają się uczniowie agresywni, aspołeczni, uciekający z domu. W takich przypadkach najpierw próbuję dociec, co jest źródłem takich zachowań, a potem konsultuję się ze specjalistami z poradni pedagogiczno-psychologicznej, sądu i policji, żeby wspólnie wybrać najlepsze sposoby pomocy dla takich uczniów, np. dozór kuratora sądowego, umieszczenie w rodzinie zastępczej albo pogotowiu opiekuńczym. 


Co powinnam umieć? 

Muszę znać się na potrzebach uczniów w różnym wieku, wiedzieć, jaką należy zapewnić im opiekę w domu i w szkole, żeby mieli dobre warunki do nauki, rozwoju fizycznego, odkrywania pasji i zainteresowań, wiedzieć, jakie są sposoby pomocy uczniom mający problemy różnego rodzaju: zdrowotne, psychologiczne, rodzinne. 


Muszę znać prawo oświatowe, żeby wiedzieć np. jakie są moje obowiązki oraz jak pomagać uczniom mającym problemy w nauce i jak zapewniać możliwości rozwoju dzieciakom wybitnie zdolnym. Muszę też znać Konwencję o prawach dziecka, żeby móc reagować na przypadki złego traktowania dzieci przez rodziców lub opiekunów oraz wiedzieć, jak działają rozmaite instytucje państwowe, żeby wiedzieć, gdzie szukać pomocy dla rodzin w trudnej sytuacji materialnej, jak współpracować z policją i sądami w rozwiązywaniu problemów uczniów. 
Muszę znać się na rozwoju psychicznym uczniów w różnym wieku, żeby móc dostrzegać zachowania odbiegające od normy, co może być oznaką problemów w domu albo kłopotów ze zdrowiem, umieć postępować z trudną młodzieżą oraz wiedzieć jak reagować w sytuacjach konfliktu pomiędzy uczniami oraz między uczniami a nauczycielami. 


Jakie kompetencje miękkie są ważne w mojej pracy? 

  • cierpliwość,
  • empatia,
  • umiejętność łatwego nawiązywania kontaktów z innymi,
  • sumienność,
  • dyskrecja,
  • opanowanie,
  • umiejętność wzbudzania zaufania rozmówcy.

Gdzie mogę pracować? 

Mogę znaleźć zatrudnienie w szkołach i innych placówkach oświatowych, poradniach psychologiczno-pedagogicznych, ośrodkach wychowawczych, zakładach poprawczych.


Tekst udostępniony na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 (CC BY 4.0). Jeśli chcesz go rozpowszechnić lub użyć w swoich materiałach, zajrzyj tutaj.