Zdjęcie zawodu
W. męska

Koordynatorka do spraw dostępności

Dbam o to, żeby instytucje publiczne, firmy, organizacje były jak najlepiej przystosowane do obsługi osób o specjalnych potrzebach: osób z niepełnosprawnościami, spektrum autyzmu, z problemami zdrowia psychicznego, seniorów, kobiet w ciąży.

Koordynatorka do spraw dostępności

Dbam o to, żeby instytucje publiczne, firmy, organizacje były jak najlepiej przystosowane do obsługi osób o specjalnych potrzebach: osób z niepełnosprawnościami, spektrum autyzmu, z problemami zdrowia psychicznego, seniorów, kobiet w ciąży.


WERSJA męska

Dlaczego lubię ten zawód?

Lubię moją pracę, bo mogę wykorzystywać swoją kreatywność i codziennie czekają na mnie różnorodne zadania. Nie mogę narzekać na nudę. Wciąż pojawiają się nowe technologie, standardy i dobre praktyki dotyczące osób zagrożonych wykluczeniem, więc nieustannie poszerzam swoją wiedzę. Najwięcej satysfakcji sprawia mi świadomość, że przyczyniam się do zapewnienia osobom zagrożonym wykluczeniem jak najpełniejszego udziału w życiu społecznym, zawodowym i kulturalnym.

Czym się zajmuję?

Zapewniam osobom ze szczególnymi potrzebami możliwość bezproblemowego korzystania z usług urzędu albo instytucji, w której jestem zatrudniona. Chodzi nie tylko o osoby z różnego typu niepełnosprawnościami, ale też o będące w spektrum autyzmu, seniorów, kobiety w ciąży, rodziców z dziećmi w wózku, czy osoby z ciężkim bagażem. I nie tylko o klientów danego urzędu, ale też osób, które są u nas zatrudnione, pracują u naszych podwykonawców, czy współpracują z nami w inny sposób.


Żeby wypełnić swoje zadanie, na początku muszę dokładnie ocenić, jakie problemy mogą się pojawić dla osób ze specjalnymi potrzebami w miejscu, w którym pracuję. Do tego służy audyt dostępności, który mogę wykonać sama, albo zlecić to osobom specjalizującym się w przeprowadzaniu takich audytów. Po uzyskaniu wyników audytu przygotowuję plan działania. Ustalam, co i w jakiej kolejności trzeba zrobić, żeby ułatwić korzystanie z usług naszej instytucji. Może chodzić o poprawę dostępności budynku instytucji, odpowiednie zorganizowanie pracy jej działów, przystępny język formularzy i instrukcji, łatwo zrozumiałe wersje regulaminów, poradników, albo odpowiednie zaprojektowanie strony internetowej, aplikacji mobilnej, czy prowadzenie profilu w mediach społecznościowych. Dbam też o jasne i przejrzyste ułożenie tekstu na stronie internetowej i dopasowanie jej do potrzeb osób korzystających np. z oprogramowania zamieniającego tekst pisany na mowę.
Niektóre potrzeby łatwo dostrzec. Jeśli żeby wejść do budynku urzędu albo instytucji, trzeba przejść po schodach, wiadomo że trzeba zainstalować podjazd albo windę dla osób z problemami w poruszaniu się. Jednak żeby dostrzec mniej oczywiste problemy, muszę poznać potrzeby i ograniczenia konkretnych grup użytkowników. Na przykład dla osób z ograniczoną sprawnością dłoni, w tym i seniorów, trudnym jest używanie okrągłych, obracanych gałek u drzwi. Z kolei osoby niedowidzące mogą nie zauważać szklanych drzwi albo przeszkód w postaci progów.
Dla osób ze spektrum autyzmu ważnym jest, żeby mogli wypełnić niezbędne dokumenty w wyciszonym pomieszczeniu i żeby nikt ich nie poganiał w trakcie załatwiania sprawy, a także wprowadzenie "cichych godzin pracy", gdy w instytucji wycisza się muzykę, przygasza światła i ogranicza głosowe komunikaty.
Oznaczenie ważnych miejsc w budynku za pomocą prostych rysunków - piktogramów - pomaga osobom z niepełnosprawnością intelektualną zorientować się, gdzie będą mogli załatwić konkretną sprawę, gdzie są schody, punkt informacji, windy.
Oprócz typowo „technicznych” kwestii ważne jest też odpowiednie podejście pracowników mojej instytucji. Dlatego przeprowadzam szkolenia, podczas których uczę, w jaki sposób należy obsługiwać osoby ze specjalnymi potrzebami. Kontroluję też, jak przebiega realizacja zaplanowanych przeze mnie działań.


Co powinnam umieć? 

Muszę potrafić oceniać, co i w jaki sposób należy zmienić w instytucji, żeby była dostępna dla różnych grup osób o specjalnych potrzebach. Mogę korzystać przy tym ze wsparcia ekspertów, takich jak architekci, programiści, neurofizjolodzy, czy geriatrzy.


Muszę wiedzieć, jak funkcjonują osoby z różnymi niepełnosprawnościami, a także inne grupy wymagające specjalnego podejścia. Muszę potrafić przygotowywać plan dostępności i czuwać nad jego wdrażaniem. Do mnie należy też szkolenie pracowników urzędu albo instytucji, żeby mogli we właściwy sposób obsługiwać osoby ze specjalnymi potrzebami.
Muszę znać się na działaniu i strukturze organizacyjnej instytucji, w której pracuję. Muszę wiedzieć, jak można uprościć sposób załatwiania konkretnych spraw urzędowych, dostosowując go do możliwości osób o specjalnych potrzebach.
Muszę znać Ustawę o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami, Kodeks postępowania administracyjnego, przepisy BHP, przeciwpożarowe, ergonomii pracy i ochrony środowiska.
Muszę potrafić znajdować błędy utrudniające osobom niepełnosprawnym korzystanie ze stron i serwisów internetowych oraz proponować konkretne rozwiązania znalezionych problemów. Muszę też potrafić sprawnie korzystać z pakietu MS Office.


Jakie kompetencje miękkie są ważne w mojej pracy? 

  • spostrzegawczość,
  • empatia,
  • umiejętność łatwego nawiązywania kontaktów z innymi,
  • wytrwałość,
  • kreatywność,
  • wysoka kultura osobista,
  • umiejętność kojarzenia faktów z odległych dziedzin,
  • opanowanie,
  • umiejętność przekonywania innych do swoich racji.

Gdzie mogę pracować? 

Mogę znaleźć zatrudnienie w urzędach, starostwach, instytucjach kultury, takich jak biblioteki, domy kultury, muzea, galerie sztuki. Moja praca jest przydatna także w domach pomocy społecznej, zakładach opieki zdrowotnej, sądach, szkołach i uczelniach, oddziałach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. 


Tekst udostępniony na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 (CC BY 4.0). Jeśli chcesz go rozpowszechnić lub użyć w swoich materiałach, zajrzyj tutaj.