Druk 3D, czyli drukowanie przestrzenne, nazywane też technologią przyrostową lub addytywną, to bardzo szerokie pojęcie. W drukarkach 3D powstają zarówno proste i tanie, plastikowe gadżety i detale, jak i skomplikowane, wytrzymałe elementy ze spieków metali, np. protezy stawów. Największą zaletą druku 3D jest możliwość produkowania skomplikowanych przedmiotów na indywidualne zamówienie. To czasem najtańszy sposób dorobienia części do zabytkowego samochodu, wytworzenia wewnątrzusznego aparatu słuchowego albo protezy łapy dla konkretnego psa po amputacji, w innych technologiach takie elementy musiałyby być bardzo drogie albo wytwarzane w tysiącach egzemplarzy. 

---

Zajmują się tym fachowcy tacy jak ja – specjaliści druku i modelowania 3D. Jak wygląda moja praca? Odpowiadam za obsługę drukarek 3D w zakładzie, w którym jestem zatrudniony. Może to być firma z branży przemysłowej, lotniczej, motoryzacyjnej, obuwniczej, medycznej – wciąż pojawiają się nowe możliwości wykorzystywania druku przestrzennego. Dostaję gotowy projekt produktu, który mam wydrukować, często powstający ze skanu istniejącej części, np. po zeskanowaniu zdrowego biodra robi się model 3D i tworzy jego lustrzane odbicie, potrzebne do wydrukowania protezy chorego biodra. 

---

Moim zadaniem jest zaprogramowanie drukarki tak, żeby drukowała zadany kształt w wyznaczonej ilości sztuk. Następnie ładuję do niej odpowiedni materiał, najczęściej plastik, ale też tworzywa termoplastyczne, przewodzące, ich mieszanki, a także… ludzkie komórki i elementy macierzy pozakomórkowej, który też zależy od typu drukarki, na której pracuję. Po ustawieniu parametrów i uruchomieniu urządzenia nadzoruję proces drukowania, na końcu sprawdzam jakość gotowych produktów i czyszczę drukarkę. Wykonuję też bieżącą konserwację, okresowo wymieniam zużyte części i usuwam drobne awarie. 

---

Co powinienem umieć?

Żeby dobrze wykonywać swoją pracę muszę dobrze znać informatykę. Tej wiedzy potrzebuję, żeby sprawnie posługiwać się programami sterującymi pracą drukarek 3D i pisać nowe programy, umieć przeprogramować urządzenie w zależności od tego, na co akurat jest zapotrzebowanie druku. 

---

Istotna jest też dobra znajomość matematyki, zwłaszcza geometrii, algebry i analizy matematycznej, bo dzięki niej mogę pisać programy sterujące pracą drukarek 3D, obliczać oszczędności w kosztach produkcji konkretnych przedmiotów, kalkulować zapotrzebowanie na materiały. 

---

Z kolei wiedza techniczna pomaga w opracowywaniu części, które mają być odtworzone na drukarce 3D, wiem przecież, jak są zbudowane różne maszyny, gdzie znajdują się określone części, jak je najprościej wymontować do skanowania, a potem zamontować wydrukowany element na miejsce. Dzięki wiedzy z mechaniki mogę także oceniać, dlaczego drukarka się zepsuła lub źle drukuje, naprawiać usterki i usuwać te problemy.

---

Muszę też znać fizykę, a zwłaszcza elektrotechnikę, żeby móc sprawdzać działanie rozmaitych układów elektronicznych w drukarkach 3D, znać właściwości różnych materiałów używanych do tworzenia trójwymiarowych wydruków: żywice światłoutwardzalne, proszek gipsowy, tworzywa sztuczne, sproszkowane metale, tworzywa termoplastyczne, komórki i elementy macierzy pozakomórkowej, i wiedzieć, które z nich najlepiej nadają się do tworzenia konkretnych przedmiotów, w jakich warunkach musi przebiegać drukowanie, żeby jak najpełniej wykorzystać właściwości surowca,… 

---

Muszę potrafić obsługiwać drukarki 3D różnych firm, wiedzieć, w jaki sposób działają i jak są zbudowane, potrafić programować je tak, żeby drukowały przedmioty zgodnie z projektem, wiedzieć, jakie materiały do druku 3D można stosować w tych urządzeniach i co z nich da się wydrukować. 

---

• dokładność,
• cierpliwość,
• sumienność,
• kreatywność,
• odpowiedzialność.

---

Gdzie mogę pracować? 

Mogę znaleźć zatrudnienie w firmach zajmujących się produkowaniem różnych wyrobów z wykorzystaniem drukarek 3D. 

---

Zobacz, kto zatrudnia przedstawicieli tego zawodu