Aktorka lalkarka
Animuję lalki podczas przedstawień w teatrze lalek.
Dlaczego lubię ten zawód?
Praca w tym zawodzie jest dla mnie okazją do zaprezentowania mojego talentu aktorskiego i plastycznego. Dzięki swoim zdolnościom i ciężkiej pracy mogę zdobyć uznanie i międzynarodowe nagrody, przyznawane najlepszym aktorkom lalkarkom.
Czym się zajmuję?
Podczas przedstawienia poruszam lalkami, które grają w sztuce. Muszę tak ruszać lalką, żeby jak najlepiej wyrazić jej emocje w konkretnej scenie. Lalki nie zmieniają wyrazu twarzy, dlatego radość, smutek i inne stany ducha mogą wyrażać wyłącznie gestem i ruchem. W niektórych przedstawieniach wykorzystuję też mój głos, którego użyczam animowanym przeze mnie lalkom. Istnieje kilka rodzajów lalek teatralnych: pacynka nakładana na dłoń i poruszana ukrytymi w niej palcami aktora, kukiełka, jej korpus jest osadzony na pojedynczym kijku, którym porusza aktor, marionetka, która porusza się dzięki nitkom jednym końcem przymocowanym do jej kończyn, a drugim - zawieszonym na tzw. krzyżakach - konstrukcjach z dwóch deseczek zbitych na krzyż, jawajka, podobna do kukiełki, ale ma dodatkowo ruchomą głowę i ręce - poruszane od dołu za pomocą drążka i drutów lub cienkich patyczków, tzw. czempurytów, lalka teatru cieni, płaska, czasami przezroczysta, poruszana przy pomocy patyczków przymocowanych do jej kończyn, widzowie widzą tylko jej ruchomy cień wyświetlany na ekranie.
Zanim będzie można zaprezentować publiczności przedstawienie, najpierw muszę dla każdej lalki opracować układ ruchów, pasujący do tekstu wystawianej sztuki. Czasem mam do dyspozycji gotowy tekst, np. bajkę albo opowiadanie, a czasami sama je piszę. Kiedy już ustalę, jak lalka będzie się poruszać, muszę przećwiczyć wszystko w trakcie prób, żeby opanować potrzebne ruchy i nauczyć się na pamięć tekstu, który mam mówić, albo śpiewać. Pomimo zmęczenia, po każdym przestawieniu czuję radość z pracy. Za każdym razem udaje mi się bowiem pokazać kolejnym widzom magiczny urok teatru lalek.
Co powinnam umieć?
W swojej pracy wykorzystuję różne lalki, w zależności od sztuki, dlatego muszę znać ich typy. Muszę też wiedzieć, jak animować różne rodzaje lalek, żeby przy pomocy ruchów lalki i mojego głosu jak najlepiej pokazać emocje, które moje alter ego ma odegrać w konkretnej scenie.
Często sama tworzę lalki do konkretnego przedstawienia, muszę więc wiedzieć, jak i z jakich materiałów się je buduje. Zdarza się, że podczas prób albo przedstawienia nagle lalce coś się stanie, np. urwie się poruszająca nią nitka albo odpruje fragment kostiumu, dlatego muszę umieć szybko opanować sytuację i naprawić \"kontuzję\".
Muszę znać historię teatru, a zwłaszcza teatru lalek: znać słynnych reżyserów i aktorów, przedstawienia, które odniosły największy sukces. Dzięki tej wiedzy mogę w swojej pracy wzorować się na najlepszych artystach i czerpać inspirację z ich dokonań.
Muszę posługiwać się poprawną polszczyzną i mieć dobrą dykcję, żeby widzowie teatru dobrze zrozumieli słowa tekstu sztuki, które mówię na scenie. Znajomość polskiego przydaje się też, jeśli sama mam napisać tekst, który potem będzie mówić moja lalka.
Jakie kompetencje miękkie są ważne w mojej pracy?
- cierpliwość,
- umiejętność łatwego nawiązywania kontaktów z innymi,
- odporność na stres,
- dokładność,
- sumienność,
- szybki refleks,
- wytrwałość,
- kreatywność,
- umiejętność pełnego skoncentrowania się na pracy,
- wyobraźnia przestrzenna,
- umiejętność pracy w zespole,
- podzielność uwagi.
Gdzie mogę pracować?
Mogę pracować w teatrze, który ma stałą siedzibę, albo być członkinią zespołu objazdowego, który daje przedstawienia w różnych teatrach, także poza granicami naszego kraju. Mam wtedy możliwość zwiedzania pięknych miejsc i poznawania ciekawych ludzi.
Tekst udostępniony na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 (CC BY 4.0). Jeśli chcesz go rozpowszechnić lub użyć w swoich materiałach, zajrzyj tutaj.
