Tworzę okładki bestsellerowych powieści, kryminałów albo popularnych czasopism, małe dzieła sztuki, które zdobią potem mieszkania moich klientów. Naprawiając oprawy starych książek mam do czynienia z pięknymi zabytkami sztuki drukarskiej. Czasem projektuję też oprawy do specjalnych wydawnictw, takich jak reprinty starodruków czy kolekcjonerskie albumy. Jestem jedną z pierwszych osób, która ogląda książkę, album czy broszurę, jeszcze zanim ta pojawi się w kioskach i księgarniach. Dzięki temu dobrze wiem, co dzieje się na rynku wydawniczym i co warto przeczytać.

Projektuję okładki książek tak, żeby były nie tylko trwałe, ale i piękne. Efekt końcowy zależy również od rodzaju i jakości użytych materiałów, dlatego muszę orientować się w rodzajach dostępnych materiałów introligatorskich: różnych rodzajów tektury, papieru, skóry, nici i innych tworzyw, z których powstają moje produkty. Muszę nie tylko umieć je rozróżniać, ale też wiedzieć jakie mają właściwości – twardość, odporność na zginanie, wytrzymałość, elastyczność – żeby umieć stworzyć z nich estetyczną i funkcjonalną całość. 

Co powinnam umieć? 

W mojej pracy korzystam z różnych narzędzi i maszyn: rylców, gilotyn, prasy introligatorskiej, zszywarki, falcerki. Muszę więc umieć je obsługiwać oraz znać ich budowę, aby móc w razie potrzeby wykonywać drobne naprawy. 

Jakie kompetencje miękkie są ważne w mojej pracy? 

• umiejętność nawiązywania kontaktów i pracy w grupie, bo choć introligatorka często pracuje sama, ma też kontakt z ludźmi, czy to pracując w zespole w zakładzie poligraficznym, czy rozmawiając z klientami w pracowni,
• dokładność,
• wytrwałość i cierpliwość, zwłaszcza przy wykonywaniu drobnych elementów zdobiących oprawę czy przy porządkowaniu kartek do zszywarki - jeśli zrobię to niestarannie, książka zostanie zszyta krzywo albo kartki utkną w maszynie.

Gdzie mogę pracować? 

Mogę prowadzić własny zakład introligatorski, zatrudnić się w istniejącej już pracowni albo w wydziale introligatorskim w drukarni.