Zdjęcie zawodu
W. męska

Respikerka

Tworzę napisy umieszczane na bieżąco na ekranach lub dodawane do transmisji w trakcie wydarzeń odbywających się na żywo.

Respikerka

Tworzę napisy umieszczane na bieżąco na ekranach lub dodawane do transmisji w trakcie wydarzeń odbywających się na żywo.


WERSJA męska

Dlaczego lubię ten zawód?

Lubię moją pracę, choć bywa męcząca. Dzięki niej wydarzenia na żywo, bezpośrednie transmisje i inne tego typu aktywności mogą być zrozumiałe także dla osób niedosłyszących lub nieznających języka prelegentów.

Czym się zajmuję?

Tworzę napisy, jakie pojawiają się na ekranie podczas wydarzeń na żywo, takich jak oficjalne przemówienia, konferencje, imprezy sportowe lub kulturalne. Takie napisy mogą być nakładane na obraz podczas transmisji w telewizji lub internecie, albo prezentowane jako blok tekstu na urządzeniach przenośnych, jakimi dysponują obserwatorzy wydarzenia. Dzięki napisom na żywo, wydarzenia są bardziej dostępne dla osób niedosłyszących, albo z innych przyczyn mających trudności z odczytywaniem dźwięków mowy, zwłaszcza w głośnym otoczeniu. Dodanie napisów do transmisji na żywo pozwala uczestniczyć w wydarzeniu także osobom, które nie mogą w danej chwili korzystać z dźwięku. Jeśli nagranie z wydarzenia jest potem publikowane w sieci, to stworzone przeze mnie napisy mogą zostać wykorzystane do opracowania ostatecznych napisów, co pozwala zmniejszyć koszty i przyspieszyć publikację nagrania. 


Swoją pracę mogę wykonywać albo w miejscu, w którym odbywa się wydarzenie, albo zdalnie. W trakcie tworzenia napisów wykorzystuję dźwiękoszczelną kabinę albo stenomaskę. To nakładana na twarz dźwiękoszczelna osłona, której używam w miejscach, w których nie można zastosować kabiny tłumaczeniowej, np. w sądzie. Na ogół pracuję w parze z inną respikerką lub z moderatorem, który dodaje przygotowane przeze mnie napisy do transmisji w sieci lub sprawia, że wyświetlają się na ekranach albo urządzeniach przenośnych. Gdy osoby występujące na wydarzeniu mówią do mikrofonów, ja słyszę ich wypowiedzi w słuchawkach. Powtarzam ich słowa na głos, dodając znaki interpunkcyjne i szczegóły niezbędne osobom niedosłyszącym do lepszego zrozumienia, np. etykietki identyfikujące, kto wypowiada daną kwestię. Wypowiadane przeze mnie słowa są przetwarzane przez program do rozpoznawania mowy i zamieniane na tekst. Rozpoznawanie mowy nigdy nie jest w 100 % dokładne, dlatego napisy muszą zostać sprawdzone i poprawione przed wyświetlaniem ich na żywo. Robi to moderator, który też publikuje napisy. Taka praca wymaga bardzo dużej koncentracji, więc jeśli tempo wypowiedzi na wydarzeniu jest szybkie, zwykle zmieniam się z koleżanką co kilkanaście minut. Ta z nas, która aktualnie nie tworzy napisów, może korygować na ekranie ewentualne nieścisłości koleżanki. Jeśli wydarzenie toczy się pomału, mogę samodzielnie sprawdzać i korygować ewentualne błędy w wygenerowanych napisach.
Mogę tworzyć napisy w tym samym języku, w którym mówi mówca. Mogę też być tłumaczką-respikerką i tworzyć napisy na żywo, tłumacząc jednocześnie wypowiedź z języka mówcy na inny język. Czasem mówca posługuje się jakimś egzotycznym językiem lub nietypowym slangiem. W takiej sytuacji towarzyszy mi tłumacz, który najpierw tłumaczy wypowiedź na język, który dobrze znam, a potem ja powtarzam ten tekst i rejestruję w programie do rozpoznawania mowy. 


Co powinnam umieć? 

Muszę wiedzieć, jak przygotować się do pracy: przeczytać wcześniej dostępne prezentacje prelegentów, program wydarzenia, zapoznać się z omawianymi zagadnieniami i słownictwem, którego będą używać mówcy, upewnić się, że potrafię poprawnie wymówić i zapisać nazwiska organizatorów, prelegentów i ważnych gości. Muszę potrafić tworzyć napisy na żywo podczas rozmaitych wydarzeń, dbając o ich jak najlepszą jakość. Muszę potrafić jednocześnie słuchać i mówić w tym samym języku lub tłumaczyć wypowiedzi z jednego języka na inny, potrafić parafrazować usłyszane wypowiedzi. Muszę posiadać umiejętność jednoczesnego słuchania tego, co mówi prelegent i słów, które sama wypowiadam, bo dzięki temu mogę właściwie dobierać intonację i kontrolować poprawność mojej wypowiedzi. 


Muszę perfekcyjnie znać słownictwo, gramatykę, interpunkcję i ortografię języka polskiego, żeby móc opracowywać napisy na żywo podczas wystąpień mówców mówiących po polsku i korygować ewentualne błędy w napisach wygenerowanych przez programy do rozpoznawania mowy.
Muszę perfekcyjnie znać konkretny język obcy, w tym jego gramatykę, interpunkcję i ortografię, jeśli chcę zajmować się opracowywaniem napisów na żywo podczas wydarzeń toczących się w tym języku lub tłumaczeniem symultanicznym wypowiedzi z tego języka na inny.
Muszę potrafić sprawnie posługiwać się programami do rozpoznawania mowy, takimi jak Dragon Professional, czy Newton Dictate oraz programami do tworzenia napisów na żywo, jak Text on Top, czy StreamText. 


Jakie kompetencje miękkie są ważne w mojej pracy? 

  • odpowiedzialność,
  • kreatywność,
  • dokładność,
  • umiejętność pełnego skoncentrowania się na pracy,
  • podzielność uwagi,
  • umiejętność pracy pod presją czasu,
  • odporność na stres,
  • umiejętność szybkiego podejmowania decyzji,
  • samodzielność.

Gdzie mogę pracować? 

Mogę znaleźć zatrudnienie w firmach zajmujących się tłumaczeniami na żywo, w instytucjach publicznych, rozmaitych organizacjach, spółkach medialnych. Mogę też pracować na własny rachunek i przyjmować zlecenia od różnych klientów. 


Tekst udostępniony na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 (CC BY 4.0). Jeśli chcesz go rozpowszechnić lub użyć w swoich materiałach, zajrzyj tutaj.