E-sport, tak jak każda dyscyplina sportu, polega na rywalizacji między zawodnikami lub drużynami. Przebicie się do czołówki e-sportowców to nie jest prosta sprawa. Najpierw trzeba nauczyć się świetnie grać w wybraną grę, np. Fortnite, League of Legends, Counter Strike, Dota 2, FIFA, czyli spędzić setki albo i tysiące godzin na graniu i doskonaleniu swoich umiejętności. Gdy już osiągnie się pewien poziom, zaczyna się rywalizacja: trzeba brać udział w rozmaitych turniejach i odnosić w nich sukcesy, żeby zostać zauważoną w środowisku graczy. 

---

Ci najlepsi dostają zaproszenia do wymarzonych zespołów e-sportowców i mogą do nich dołączyć. Ale nawet, gdy już razem z moim teamem odniosę sukces, ciężka praca się nie kończy. Jako profesjonalna graczka trenuję codziennie. Na grę, analizy taktyczne, rozmowy z członkami drużyny, ustalanie strategii na nadchodzący turniej przeznaczam od ośmiu do dwunastu godzin dziennie. Im bliżej ważnych rozgrywek, tym cięższe stają się treningi. 

---

Trzeba nauczyć się reagować na pewne sytuacje automatycznie, bo każdy mecz rozgrywa się w bardzo szybkim tempie, liczą się dosłownie milisekundy, trzeba cały czas być absolutnie skupioną i potrafić błyskawicznie reagować na ruchy przeciwnika. Często kończę o drugiej lub trzeciej nad ranem. Oprócz grania omawiam z kolegami z drużyny taktykę, analizujemy rozegrane mecze, dyskutujemy nad propozycjami nowych zagrywek i testujemy je, żeby ocenić, czy sprawdzają się w praktyce. 

---

Zawodowi gracze spotykają się w biurach swojej drużyny, niektórzy podczas przygotowań do ważnego turnieju wspólnie mieszkają. Bywa, że angażują psychologa sportowego, który wzmacnia motywację, uczy komunikacji w drużynie i pomaga rozwiązywać konflikty, które czasem się pojawiają. Ważny jest także trener, który ustala skład drużyny i taktyk, który pomaga dobierać poszczególnych graczy do zadań, jakie będą wypełniać podczas gry. 

---

Mogę też zajmować się sportem robotów, a wtedy moim celem jest stworzenie takich nowoczesnych urządzeń, które będą osiągać jak najlepsze wyniki w konkretnej dyscyplinie sportu. Analizuję nagrania z rozgrywek sportowych i dane dotyczące zachowania najlepszych zawodników podczas gry, aby na podstawie tych informacji budować oraz programować roboty grające w piłkę nożną, tenisa stołowego, jeżdżące na nartach,… Podczas zawodów steruję robotem używając kontrolerów lub na bieżąco modyfikuję program, który kieruje jego ruchami. 

---

Co powinnam umieć?

Żeby liczyć się w e-sporcie muszę świetnie grać w konkretną grę sieciową i bardzo dobrze znać jej zasady. Muszę też znać od podszewki nowoczesne komputery gamingowe, myszki, słuchawki i inny sprzęt, bez którego nie ma gry na światowym poziomie. Jeśli chcę zajmować się sportem robotów, muszę potrafić posługiwać się różnymi językami programowania.

---

Niezbędna jest znajomość języka angielskiego, bo w tym języku nie tylko pisane są regulaminy turniejów, instrukcje, zasady gry, polecenia i informacje dla graczy, jest to też język, którym zawodnicy w międzynarodowych drużynach porozumiewają się ze sobą w trakcie rozgrywki. 

---

Jakie kompetencje miękkie są ważne w mojej pracy? 

• spostrzegawczość,
• umiejętność pełnego skoncentrowania się na grze,
• umiejętność błyskawicznego podejmowania decyzji,
• odporność na stres i długotrwały wysiłek umysłowy,
• umiejętność współpracy z innymi.

---

Gdzie mogę pracować?

Trenować grę w wybraną grę sieciową albo szkolić roboty-sportowców mogę w dowolnym miejscu na świecie z dostępem do sieci.